اسید سولفوریک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسید سولفوریک که در گذشته با نام جوهر گوگرد خوانده می‌شد، اسیدی بسیار قوی است که با هر درصدی در آب حل می‌شود و فرمول شیمیایی آن H۲SO۴ است.
اسید سولفوریک برای نخستین بار توسط جابر بن حیان کشف شد.[۱] او با تقطیر کانی‌های سولفات آهن و سولفات مس، این اسید را به دست آورد.تولید اسید سولفوریک[۲]
سولفوریک اسید ، یکی از مهم ترین مواد شیمیایی صنعتی است که با استفاده از فرایند تماس (contact process) تولید می شود. در مرحله نخست گوگرد در مجاورت اکسیژن اکسید شده و گوگرد دی اکسید به دست می آید.
- S (s) + O۲ (g) → SO۲ (g)
در مرحله بعد گوگرد دی اکسید در مجاورت یک کاتالیزور به SO۳ اکسیده می شود.
- ۲ SO۲ + O۲ (g) → ۲ SO۳ (g)
واکنش بالا در دمای معمولی بسیار کند است. لذا در روش صنعتی ، از دماهای بالا تر(۴۰۰C تا۷۰۰C) و از یک کاتالیزور (مانند وانادیم پنتوکسید V۲O۵ یا اسفنج پلاتین) استفاده می شود. با دمیدن بخار گوگرد تری اکسید به درون اسید سولفوریک ، پیروسولفوریک اسید H۲S۲O۷ تشکیل می شود.
- H۲SO۴ (l) + SO۳ → H۲S۲O۷ (l)
سپس با افزودن آب به پیرو سولفوریک اسید ، محلول سولفوریک اسید با غلظت مورد نظر را تهیه می کنند.
- H۲S۲O۷ (l) + H۲O(l) → ۲ H۲SO۴ (l)
کنترل این روش که در آن ، پیروسولفوریک اسید تشکیل می شود ، آسان تر از واکنش مستقیم گوگرد تری اکسید با آب است.
- SO۳ (g) + H۲O (l) → H۲SO۴ (l)
|